عاشق نشدی زاهد، دیوانه چه می دانی؟ . . . . . در شعله نرقصیدی، پروانه چه می دانی؟ . . . . . هما افشار

عاشق نشدی زاهد، دیوانه چه می دانی؟

عاشق نشدی زاهد، دیوانه چه می دانی؟

در شعله نرقصیدی، پروانه چه می دانی؟

 

لبریز میِ غم ها، شد ساغر جان من

خندیدی و بگذ شتي، پیمانه چه می دانی؟

 

یک سلسله دیوانه، افسون نگاه او

ای غافل! از آن جادو، افسانه چه می دانی؟

 

من مست میِ عشقم، وز توبه که بشکستم

راهم مزن ای عابد، میخانه چه می دانی؟

 

تا چند فریب خلق با نام مسلمانی

سر بر سر سجاده،‌ می خوردن پنهانی

 

عاشق شو و مستی کن، ترک همه هستی کن

ای بت نپرستیده..! بت خانه چه می دانی؟

 

تو سنگ سیه بوسی، من چشم سیاهی را

مقصود، یکی باشد، بیگانه..! چه می دانی؟

 

دستار، گروگان ده، در پای بتی، جان ده!

اما تو زجان، غافل..! جانانه چه می دانی؟

 

ضایع چه کنی شب را؟ لب، ذاکر و دل، غافل

تو، ره به خدا بردن، مستانه چه می دانی؟

 

روزی که فرو ریزیم بنیاد تاسف را

دیگر نه تو می مانی نه ظلم و پریشانی

 

هما افشار

ما بدان قامت و بالا، نگرانیم هنوز . . . . . وز غمت خون دل از دیده روانیم هنوز . . . . . ادیب نیشابور

                                   ما بدان قامت و بالا، نگرانیم هنوز

 

 

 

    ما بدان قامت و بالا، نگرانیم هنوز           

                               وز غمت خون دل از دیده روانیم هنوز

 

جز تو یاری نگرفتیم و، نخواهیم گرفت  

                                  بر همان عهد که بودیم، برآنیم هنوز

 

به امید تو شب ِ خویش برآریم به روز   

                                    آن جفا دیده که بودیم ،همانیم هنوز

 

ای دریغا !  که پس از آن همه جان بازیها 

                            بر سوی کوی تو، بی نام و نشانیم هنوز

 

دیگران وادی عشق تو به پایان بردند    

                              ما به یاد تو، دراین دشت دوانیم هنوز

 

آرمید ندهمه  در حرم  ِ حرمت ما    

                                    ساکن کوی خرابات مغانیم هنوز

 

ما از این چرخ کهن گرچه بسی پیرتریم 

                                  همچنان از مدد عشق جوانیم هنوز

 

اوستاد همه فن بوده و هستیم " اد یب" 

                          با همان نام و همان شوکت و شانیم هنوز

                                                                        اد یب نیشابوری

http://mojtaba334.blogfa.com/post-10.aspx

عشق بازی را ،چه خوش، فرهاد مسکین کرد و رفت

 شیرین و فرهاد

عشق بازی را ،چه خوش، فرهاد مسکین کرد و رفت

                                       جان شیرین را، فدای جان شیرین کرد ورفت

یادگاری در جهان را ، تیشه بهر خود گذاشت

                               بیستون را گر ، زخون خویش رنگین کرد و رفت

دیشب آن نامهربان مه ، آمد واز اشک شوق

                                      آسمان دامنم را ، پر ز پروین کرد و رفت

پیش ازاینها ، ای مسلمانان داشتم دین ودلی

                                     آن بت کافر چنینم ، بی دل ودین کرد ورفت

تا شود آگه زحال زار دل ، باد صبا

                           مو به مو ، گردش در آن گیسوی پرچین کرد و رفت

www.mojtaba334.blogfa.com

 

خاطر ه ای از دکتر علی شریعـتی

 

  خاطر ه ای از دکتر علی شریعـتی  

 

کلاس پنجم که بودم در ته کلاس ما ، پسر درشت هیکلی می نشست که برای من مظهر تمام چیزهای چندش آور بود ! ؟؟؟

آن هم به سه دلیل :

اول آنکه : کچل بود !

دوم اینکه : سیگار می کشید !!

و سوم - که از همه بدتر بود- اینکه در آن سن و سال، زن داشت!!!

 

چند سالی گذشت یک روز که با همسرم از خیابان می گذشتیم ،آن پسر قوی هیکل را - که زمانی ته کلاس می نشست - را دیدم

در حالیکه زن داشتم ! سیگار می کشیدم ! ! و کچل شده بودم ! ! !

و تازه فهمیدم که خیلی اوقات آدم از آن دسته چیزهایی که ابراز انزجار می کند به مرور زمان برای خودش بوجود می آید !!! .

 

www.karbaschy.com