سال نو مبارک
یه اسمون گلهای یاس و میخک
یه دریا عشق و اشتیاق و پولک
یه حس عاشق و یه قلب بیقرار و کوچک
فقط میخواد بهت بگه که :
" عـید تـون مـبارک "
دکتر مجتبی کرباسچی
www.karbaschy.com
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد
این تطاول که کشید از غم هجران بلبل
تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد
گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر
مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد
ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی
مایه نقد بقا را که ضمان خواهد شد
ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد
حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود
قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد
حافظ
www.karbaschy.com
ما بدان قامت و بالا، نگرانیم هنوز
ما بدان قامت و بالا، نگرانیم هنوز
وز غمت خون دل از دیده روانیم هنوز
جز تو یاری نگرفتیم و، نخواهیم گرفت
بر همان عهد که بودیم، برآنیم هنوز
به امید تو شب ِ خویش برآریم به روز
آن جفا دیده که بودیم ،همانیم هنوز
ای دریغا! که پس از آن همه جان بازیها
بر سوی کوی تو، بی نام و نشانیم هنوز
دیگران وادی عشق تو به پایان بردند
ما به یاد تو، دراین دشت دوانیم هنوز
آرمید ندهمه در حرم ِ حرمت ما
ساکن کوی خرابات مغانیم هنوز
ما از این چرخ کهن گرچه بسی پیرتریم
همچنان از مدد عشق جوانیم هنوز
اوستاد همه فن بوده و هستیم " اد یب"
با همان نام و همان شوکت و شانیم هنوز
اد یب نیشابوری
لیلی و مجنون
دید مجنون ، را یکی صحرا نورد
در میان ِبادیه ، بنشسته فرد
کرده صفحه ریگ ، وانگشتان قلم
میزند با اشک خونین ، این رقم
گفت:ای مجنون ِِ شیدا،چیست این
مینویسی نامه ، بهر کیست این
كِی ، به لوح ريگ ، باقی ماند نش
تا كس ديگر ، پس از تو خواند نش
گفت : مشق ِِ نام ِ لیلی ، می کنم
خاطر ِِ خود را ، تسلی می کنم
می نویسم ، نامش اول ، وز قفا
می نگارم نامهً عشق و وفا
نيست جز نامی از او در دست من
زان بلندی ، يافت قدر پست من
ناچشيده ، جرعه ای ، از جام او
عشقبازی می كنم ، با نام او
جامی
www.mojtaba334.blogfa.com
آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا
آمدي ، جانم به قربانت ، ولي حالا چرا بي وفا ، حالا كه من ، افتاده ام از پا چرا ؟
نوشداروئي وبعد از مرگ سهراب آمدي سنگدل اين زودتر مي خواستي حالا چرا ؟
عمرما را مهلت امروزوفردای تو نیست !
من که ، امروز مهمان تو ام ، فردا چرا ؟
نازنینا ، ما به ناز تو ، جوانی داده ایم دیگر اکنون ،با جوانان ناز کن با ما چرا؟
وه که با این عمر های کوته بی اعتبار این همه غافل شدن ازچون منی شیدا چرا؟
شور فرهادم ز پرسش سر به زیر افکنده بود
ای لب شیرین ، جواب تلخ ، سر بالا ، چرا؟
ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت اینقدر ، با بخت خواب آلود من لالا چرا؟
آسمان ، چون جمع مشتاقان ، پریشان میکند در شگفتم ، من نمیپاشد ز هم ، دنیا چرا؟
در خزان هجر گل ، ای بلبل طبع حزین خاموشی شرط وفا داری بود غوغا چرا؟
آسمان چون جمع مشتاقان پريشان ميكند
در شگفتم من نمي پاشد ز هم دنيا چرا؟
شهريار
۸۲: تعداد بازديد در يك هفته
مـشـاعره :
حافظ ، صائب ، شهريار ، خانم ياری و بيژن خميسی
***************************
حافظ
اگــر آن تــــرک شیــرازی بــدست آرد دل ما را
به خــــــال هندویش بخشم سمرقند و بخـــــارا را
***************************
صائب تبریزی
اگــر آن تــــرک شیــرازی بـدست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سر ودست و تــــن و پــا را
کسی که چیز می بخشد از آن خویش مــی بخشد
نـه چون حـــافظ که می بخشد سمرقند و بخــارا را
***************************
شهریار
اگــر آن تــــرک شیــرازی بدست آرد دل ما را
به خــال هندویش بخشم تـما م روح و اجــــزا را
کسی که چیز می بخشد، مثال مــــرد می بخشد
نه چون صائب که می بخشد سر ودست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را ، به خــاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که شور انداخت در دلـــها
***************************
"خانم یاری"
اگــر آن تـــرک شیــرازی بدست آرد دل ما را
به خورشید و فلک سایم از این عــــزت کف پا را
روان و روح و جان ِ ما همه از دولت شــــاه است
مــــن ِ مفلس کیم چیزی ببخشم خـــال ِ زیبــا را
اگـــر استاد مــــــا محو ِ جمال یار می بـــودی
از آن ِ خود نمی خواندی تمام روح و اجــــزا را
***************************
بيژن خميسی
اگــر آن تـــرک شیــرازی بدست آرد دل ما را
چنــــــان بوسم به دل ، او را كه بوسد او دل ما را
نه چون حــــافظ دهم او را سمرقند و بخـــارا را
نه چون صائب دهم او را ســر و دست و تن و پا را
نه چون استاد مي بخشم به او، مـــن روح و اجزا را
نه چون ياري بسايم من ، ز آن عــــــزت كف پا را
سمـــرقند و بخــــارا را ازآن شاه مي دانـنــــد
كجا آري تو اي حافظ برايش اين هــدايـــــا را
سرو دست و تن و پا را خداي دل نمي خواهـــد
نخواهد ترك من صائب ، تو را با سودُ اينـهـــــا را
و تـو اي شهريــــار ما ،همي شوري ســـر صائـب
ندانستي كه از رب الكريم است روح و اجــــزا را
تو اي يــــاري اگر محو جمال يــــار مي بودي
بساييدي ز جــانت از برايش آن دل خــــــــارا
اگــر آن تـــرک شیــرازی بدست آرد دل ما را
ز كوي عشق مي آرم ، تــك و تـنــــــها دل ما
www.mojtaba334.blogfa.com
مجنون دل افکار
شنید م که مجنون دل افکار
چو شد ازمُردن لیلی خبر دار
گریبان چاک زد تا وصل دامان
به سوی تربت لیلی شتابان
در آنجا کودکی دید ایستاده
به لب مهر خموشی بر نهاده
سراغ قبر لیلی را از او جست
پس آن کودک بدوخند يد و چون گفت
تو را گر عشق ليلي مينمودي
تمنّا ئي چنين كي می نمودی
در این صحرا به هر جا جست و جو کن
ز هر خاکی كفي بردار و بو کن
از آن تربت که بوی عشق برخاست
یقین دان تربت لیلی همان جاست
www.mojtaba334.blogfa.com
۱۱۷/۴۸۵
مجنون جگر خون
شنیدستم که مجنون جگر خون
چو زد زین دار فانی خیمه بیرون
دم آخر کشید از سینه فریاد
زمین بوسید و لیلی گفت و جان داد
هواداران زمژگان خون فشاندند
کفن کردند و در خاکش نهادند
شب قبر از برای پرسش دین
ملائک آمدند او را به بالین
بکف هر یک عمود آتشینی
که ربت کیست دینت چه دینی است
دلی جویای لیلی از چپ و راست
چو بانگ قم به اذن الله برخاست
چو پرسیدند مَن رَبُک ز آغاز
بجز لیلی نیامد از وی آواز
بگفتا کیست ربت گفت لیلی
که جانم در ره جانش طفیلی
بگفتندش به دینت بود میلی
بگفتا آری آری عشق لیلی
بگفتندش بگو از قبله خویش
بگفت ابروی آن یار وفا کیش
بگفتند از کتاب خود بگو باز
بگفتا نامه آن یار طناز
بگفتندش رسولت کیست ناچار
بگفت آن کس که پیغام آرد از یار
بگفتند از امام خویش می گوی
بگفت آن کس که روی آرد بدان کوی
بگفتند از طریق اعتقادات
بگو از عدل و توحید و معادات
بگفتا هست در توحید این راز
که لیلی را به خوبی نیست انباز
بود عدل آنکه دارم جرم بسیار
از آن هستم به هجرانش گرفتار
بخنده آمدند آن دو فرشته
عمود آتشین در کف گرفته
ندا آمد که دست از وی بدارید
به لیلی در بهشتش وا گذارید
که او را نشئه ای از جانب ماست
که من خود لیلی و او عاشق ماست
شنیدم گفت مجنون دل افکار
ملائک را سپس فرمود آن یار
تو پنداری که من لیلی پرستم
من آن لیلای لیلی می پرستم
کسی را کو به جان عشق آتش افروخت
وفاداری ز مجنون باید آموخت
www.mojtaba334.blogfa.com
موسی وشبان . . . . . مولوی
دید موسی یک شبانی را براه
کو همیگفت ای خدا وای اله
تو کجایی تا شوم من چاکرت
چارقت دوزم کنم شانه سرت
جامهات شویم شپش هایت کُشم
شیر پیشت آورم ای محتشم
دستکت بوسم بمالم پایکت
وقت خواب آیم بروبم جایکت
ای فدای تو همه بُزهای من
ای بیادت هیهی و هیهای من
این نمط بیهوده میگفت آن شبان
گفت موسی با کیست این ای فلان
گفت با آنکس که ما را آفرید
این زمین و چرخ ازو آمد پدید
گفت موسی،های خیره سرشدی !
خود مسلمان ناشده کافر شدی
این چه ژاژست این چه کفرست و فشار
پنبهای اندر دهان خود فشار
گند کفر تو جهان را گنده کرد
کفر تو دیبای دین را ژنده کرد
چارق و پاتابه لایق مر تراست
آفتابی را چنین ها کی رواست
گر نبندی زین سخن تو حلق را
آتشی آید بسوزد خلق را
آتشی گر نامدست این دود چیست
جان سیه گشته روان مردود چیست
گر همیدانی که یزدان داورست
حق تعالی زین چنین خدمت غنیست
دوستی بیخرد خود دشمنیست
حق تعالی زین چنین خدمت غنیست
با کی میگویی تو این با عم و خال
ژاژ و گستاخی ترا چون باورست
شیر، او نوشد که در نشو و نماست
چارق او پوشد که او محتاج پاست
گفت ای موسی دهانم دوختی
وزپشيمانی توجانم سوختي
جامه رابدريد وآهی كردو رفت
پا فتاد اندر بيابان وبرفت
وحی آمد سوی موسی ازخدا
بنده ی مارا ، زما كردی جدا
توبرای وصل كردن آمدی
نی برای فصل كردن آمدی
درحق اومدح ودرحق تو ذم
درحق اوشهد ودرحق تو سم
ما، بری ازپاك وناپاكی همه
ازگران جانی وچالاكی همه
من نكردم خلق تاسودی كنم
بلكه تابربندگان جودی كنم
خون شهيدان را،زآب اولی تراست
اين خطا ازصد ثواب اولی تراست
لعل راگرمهرنبود باك نيست
عشق رادريای غم غمناك نيست
دردل موسی سخن ها ريختند
ديدن وگفتن به هم آميختند
چون كه موسی اين خطاب ازحق شنيد
دربيابان درپی چوپان دويد
عاقبت يافت او را وُ بديد
گفت مژده ده كه دستوری رسيد
هيچ آدابي وترتيبی مجوی
هرچه می خواهد دل تنگت بگوی
مولوی
www.karbaschy.com
شعر سعدی:
گلی خوشبوی در حمام روزی
رسید از دست محبوبی به دستم
بدو گفتم که مشکی يا عبیری
كه از بوي دلآويز تو مستم
بگفتا من گِلی ناچيز بودم
ولیكن مدتی با گُل نشستم
کمال همنشين در من اثر کرد
وگرنه من همان خاکم که هستم ...
شعر بهار:
شبی در محفلی با آه و سوزی شنید ستم ز مرد پاره دوزی
چنین می گفت با پیر عجوزی گلی خوشبوی در حمام روزی
رسید از دست مخدومی به دستم
گرفتم آن گل و کردم خمیری خمیری نرم و نیکو چون حریری
معطر بود و خوب و دلپذیری بدو گفتم که مشکی یا عبیری
که از بوی دل آویز تو مستم
همه گلهای عالم آزمودم ندیدم چون تو و عبرت نمودم
چو گل بشنید این گفت و شنودم بگفتا من گلی ناچیز بودم
و لیکن مدتی با گل نشستم
گل اندر زیر پا گسترده پر کرد مرا با همنشینی مفتخر کرد
چو عمرم مدتی با گل گذر کرد کمال همنشین در من اثر کرد
و گرنه من همان خاکم که هستم
کجایید ای شهیدان خدایی
کجاييد ای شهيدان خدايی
بلاجويان دشت کربلايی
کجاييد ای سبکروحان عاشق
پرندهتر ز مرغان هوايی
کجاييد ای شهان آسمانی
بدانسته فلک را درگشايی
کجاييد ای ز جان و جا رهيده
کسی مر عقل را گويد کجايی؟
کجاييد ای در زندان شکسته
بداده وامداران را رهايی
کجاييد ای در مخزن گشاده
کجاييد ای نوای بینوايی
در آن بحريد کاين عالم کف اوست
زمانی بيش داريد آشنايی
کف درياست صورتهای عالم
ز کف بگذر، اگر اهل صفايی
دلم کف کرد کاین نقش سخن شد
بهل نقش و به دل رو گر زمایی
برآ، ای شمس تبريزی ز مشرق
که اصلِ اصلِ اصلِ هر ضيايی
مولوی
www.karbaschy.com
گفتــی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم
گفتــی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم
گفتـی اگر بيند کسی، گفتم که حاشا می کنم
گـفتـــــی ز بخــــت بد اگر ناگه رقــــيب آيد ز در
گفــتم که با افسون گری او را ز سر وا می کنم
گفتی که تلخی های مـــی، گــر ناگوار افتد مرا
گفتم که با نــوش لبـــــم آن را گــــوارا می کنم
گفتی چه می بينی بگو، در چشم چون آيينه ام
گفتم که من خـود را در او عريان تماشا می کنم
گفتـــی که از بـی طاقتی دل قصد يغما می کند
گفتم کـــه با يغــــماگران بــــاری مدارا می کنم
گفتی که پيــوند تو را با نقد هــــستی می خرم
گفــتم که ارزان تر از اين من با تو سودا می کنم
گفــــــتی اگــر از کوی خود روزی تو را گويم برو
گفــتم که صد ســـال دگر امروز و فردا می کنم
گفتــی اگر از پای خــــود زنجير عـشقت وا کنم
گفتــم ز تو ديــــوانه تر دانی که پيدا مــــی کنم
سیمین بهبهانی
سلام
